کوهنوردی یکی از ورزش‌ها یا از جمله تفریحات است. برای برخی نیز کوهنوردی به عنوان شغل اصلی یا بخش الزامی شغل اصلی است.

پیمایش مسیرهای فنی در کوهستان، با استفاده از ابزارهای فنی و درگیر شدن با مسیرهای سنگی و یخی را کوه‌نوردی می‌نامند. کوه‌پیمایی به معنای راه‌پیمایی در کوه است و با کوه‌نوردی تفاوت دارد. به بالا رفتن یا پایین آمدن به صورت پیاده از ارتفاعات طبیعی کوه‌پیمایی گفته می‌شود. کوه: به ارتفاعات بیش از ۶۰۰ متر از زمین‌های اطراف هر منطقه کوه گفته می‌شود. قله: بلندترین قسمت هر کوه را قله می‌گویند. یک کوه می‌تواند یک یا چند قله داشته باشد که در یک خط الراس قرار گرفته‌اند. معمولاً به بلندترین قله، قلهٔ اصلی گفته می‌شود و سایر قلل در یک خط الراس را قله‌های فرعی می‌نامند. در کوهنوردی شرط سنی وجود ندارد. در ضمن این رشته ورزشی سن بازنشستگی هم ندارد. هر کسی با هر توانایی می‌تواند به عنوان تفریح یا انجام کار حرفه ایی به کوه برود.

ابزار کوهنوردی

برای صعود مؤثر به کوه‌ها نیاز به ابزارهای متفاوتی است. البته در هر صعود بسته به نوع صعود، منطقه مورد نظر، زمان و فصل اجرای برنامه ممکن است ابزار و تجهیزات متفاوتی مورد استفاده قرار گیرد. برخی از این وسایل کوهنوردی عبارت‌اند از:

• کفش مخصوص کوه
• کاپشن گورتکس
• کاپشن پلار
• کوله پشتی
• باتوم کوهنوردی
• دستکش
• کلاه مناسب فصل
• بادگیر
• جوراب کلفت
• کیسه خواب
• فلاسک چای
• بطری آب
• وسایل شخصی مانند قاشق و چنگال چاقو
• چراغ قوه
• وسایل کمک خوراکی مانند: فندک، نمک، چاقو،
• کیف کمری برای نگهداری وسایل حفظ حیات:وسایلی که همیشه و در هر موقعیت لازم است همراه کوهنورد باشد زیرا ممکن است کوهنورد به دلیلی ناچار به ترک کوله پشتی اش شود: نقشه- موبایل جی پی اس دار-خوراکی (نان و کشمش و …)- برنده (چاقو)- دوزنده (سوزن و نخ)- سوزنده (کبریت یا فندک)-باند کشی و باند استریل.

  

عموماً برای کوهنوردی یا فتح قله‌ای به راهنما نیاز است.

---------------------